Επισκεπτόμενος τα Βαρδούσια μην ξεχάσεις :

• το διάσελο στη Γραμμένη Οξυά
• τη Μονή Προδρόμου με το κελί του Διάκου έξω από την Αρτοτίνα
• καφέ ή μεζέ σε Πενταγιούς Αρτοτίνα και Γραμμένη Οξυά
• φαγητό σε Διχώρι, Κουπάκι, Ψηλό Χωριό και Άνω Χώρα 
• προσκύνημα στην Αμπελακιώτισσα
• να διαβείς το Ε4, να περπατήσεις από Άνω σε Κάτω Χώρα, να γνωρίσεις το φαράγγι του Κάκαβου

Προορισμός

Τα Βαρδούσια

εφορμήσεις από Πενταγιούς, Διχώρι, ή Αρτοτίνα 

Προσέγγιση         

Από Αθήνα μέσω Άμφισσας και φράγματος Μόρνου σε 3,5 ώρες (280 χλμ)

Διάρκεια απόδρασης

3 βραδιές

Τόποι – τοπωνύμια

Πενταγιοί, Αρτοτίνα, Γραμμένη Οξυά, Διχώρι, Διάσελο, αντάμωμα, Ψηλό Χωριό, Άνω Χώρα, Κάτω Χώρα, Αμπελακιώτισσα, Κουπάκι, Κροκύλειο, Κόκκινο, Λιδωρίκι, Μόρνος, Κάλιο, Εύηνος, Αθανάσιος Διάκος (Μουσουνίτσα)

Αξιοθέατα

Μνημείο Γραμμένης Οξυάς στο Διάσελο, Μονή Προδρόμου στην Αρτοτίνα, μουσείο και το σπίτι του Διάκου στην Αρτοτίνα, Γραμμένη Οξυά, Πενταγιοί στις πηγές και στην πλατεία, αντάμωμα, πλατείες σε Διχώρι και Ψηλό Χωριό, σοκάκια στην Άνω Χώρα, Μονή Αμπελακιώτισσας, ελατόδασος

Προτεινόμενες περίοδοι για ταξίδι

Από Άνοιξη έως και τέλος φθινοπώρου

Συμβάντα και events που αξίζει να ζήσεις

Αντάμωμα στα Βαρδούσια (γίνεται κάθε καλοκαίρι)

Γιορτή μελιού στη Μονή Προδρόμου κάθε 29 Αυγούστου

Δραστηριότητες

Περίπατος, πεζοπορία, θρησκευτική αναζήτηση, οδικές εφορμήσεις, τρέξιμο και ποδηλασία για όσους επιθυμούν, κυνήγι

Χρησιμοποιούμενα μέσα

Αυτοκίνητο, φωτογραφική μηχανή ή κινητό, καπέλο και σπορτέξ ή ορειβατικά (απαραίτητο γεμάτο ρεζερβουάρ στο αυτοκίνητο ειδάλλως μαζί καύσιμα σε ασφαλές πετόνι, ή αναζήτηση για καύσιμα στα γύρω χωριά)

Βαθμός δυσκολίας

Εύκολες διαδρομές για κάθε ηλικία. Στις πεζοπορίες παιδιά άνω των 8 ετών με επιτήρηση

Μονοπάτι από Άνω σε Κάτω Χώρα εύκολο για σχετικά καλή φυσική κατάσταση

Μονοπάτι Κάκαβου υψηλότερης δυσκολίας για καλή φυσική κατάσταση

Ε4 από Αρτοτίνα μέχρι τον Εύηνο εύκολο για σχετικά καλή φυσική κατάσταση

Εδέσματα – προϊόντα

τσίπουρο, μεζέδες, κρέατα, κρασί, μέλι

Οι Διήμερες Αποδράσεις προτείνουν

Για καφέ και νόστιμους μεζέδες

Καφενείον "Η συνάντησις", Πενταγιοί

Ο Αποστόλης μας έλεγε από καιρό… Σαν τα Βαρδούσια  λίγα μέρη. Δω, βρίσκεις ηρεμία και συνάμα παρθένα ομορφάδα !

«Ε κάλεσέ μας μια φορά να γνωρίσουμε τον τόπο σου μπατζανάκο» τον πείραζα εγώ, μέχρι που ήρθε η ώρα…

«Το ΣΚ θα γίνει στους Πενταγιούς συγκέντρωση των από μηχανής μουσικών» ακούγεται από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου η γνώριμη φωνή του Αποστόλη…

Δεν θέλαμε και παρακάλια, ό,τι είχαμε αφήσει τα πασχαλινά είπαμε να ζήσουμε με τα παιδιά και την μικρή ομορφιά μας, την Μπρεντούλα, 3 βράδια παρέα με τα ακούσματα που είχαμε για τον τόπο αυτό!

Πέμπτη μεσημέρι

Αποσκευές στο αυτοκίνητο, μια ζακέτα για την όποια δροσάδα, καθώς ο καιρός καλοκαίριαζε στην πόλη με 22 βαθμούς λιακάδας και κινούμε για Βαρδούσια!

Δυόμιση ώρες μετά, χαιρετάμε το όμορφο «γυναικοχώρι» όπως πειρακτικά λέω την πόλη της γυναίκας μου, την Άμφισσα και κινούμε για Λιδωρίκι. Στο διάβα μας αφήνουμε πίσω μας τα όμορφα χωριά της Αγίας Ευθυμίας, της Βουνιχώρας, του Μαλανδρίνου, που ο πεθερός μου το τιμά για τα καλά ψητά και μετά στην Πεντάπολη στρίβουμε αριστερά. Περνάμε πάνω από τη λίμνη, πάμε δεξιά στα Λευκά. Οδηγώντας, με θέα τα όμορφα νερά, περιδιαβαίνουμε τα λιμνίσια φιορδ μέσα από καταπράσινο τόπο. Πότε πότε δυο ψιχάλες φέρνουν πάνω μας τη δροσάδα της άνοιξης. Σε μια ανθοστόλιστη ανοιχτοσιά, κατεβαίνουμε για ξεμούδιασμα. Από κάτω η λίμνη εντυπωσιάζει τα βλέμματά μας! Και λίγο πιο πέρα στο φράγμα, εξηγώ στα παιδιά για το τί μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος, παρεμβαίνοντας δημιουργικά στη φύση.

Τούτη η λίμνη είναι τεχνητή και για να δημιουργηθεί, φτιάχθηκε μεταξύ 1972 και 1979 αυτό το τεράστιο φράγμα. Ο Μόρνος εκβάλλει έξω από τη Ναύπακτο και όταν δεν έχει ξηρασία, μέρος του νερού της λίμνης αφήνεται να κυλάει τα κάτω. Από δω πίνει νερό η Αθήνα, ενώ στην καρδιά της λίμνης βούλιαξε το παλιό χωριό Κάλιο, που σαν έχει αβρεξιές, βγάζει τα κουφάρια των σπιτιών του στο προσκήνιο…

Ανηφορίζουμε τώρα προς τα πάνω για το Κόκκινο. Η ανηφοριά φέρνει όμορφες απόψεις της λίμνης από τα ψηλά. Φέρνει όμως μαζί και βροχούλα και ρίχνει αισθητά τον υδράργυρο σε σημείο ανησυχίας για τις καλοκαιρινές διαθέσεις που υποσχόταν η Αθήνα…

Περνάμε το χωριό και κινούμαστε τώρα προς Πενταγιούς. Στρωμένο χαλάζι, λες και χιόνισε βλέπουμε καλά; Το θερμόμετρο λέει 4 βαθμούς και μεις ετοιμάζουμε γοργά γοργά τις ζακέτες και τις ομπρέλες μας…

Τί ομορφιά είναι τούτη; Πενταγιοί, με την πλακόστρωτη πλατεία, τον πλάτανο και την κλησιά στο πλάι. Ακόμα και βρεγμένος ο τόπος δεν κρύβει την ομορφάδα του…

Πάμε για τον καφενέ του Αποστόλη. Ναι ο μπαντζανάκος έχει εδώ παραδοσιακό καφενέ, που κρατά από γενιά σε γενιά! Καθόμαστε για ένα μεζεδικό με τσιπουράκι, ενώ η στόφα σιγοκαίει. Από δω η αδελφή μου, ο άντρας της, καλά για την κουνιαδούλα και τα παιδιά δεν θέλαμε συστάσεις… Να τη σε λίγο και η γιαγιά, με τις ευχές και τον καλό λόγο, στο στόμα πάντα!

Ο καιρός μας εμποδίζει να βλέπουμε ολόγυρα και να τριγυρίσουμε, μα η παρέα είναι καλή και μεις σουρουπώνουμε υπέροχα ακούγοντας ιστορίες για τους Πενταγιούς! Εδώ έζησε η όμορφη Μαρία Πενταγιώτισσα, που την εποχή της έκαμε τα παληκάρια, να σφάζονται για την τιμή και την ομορφάδα της!

Πριν βραδιάσει πρέπει να κινήσουμε και για τον ξενώνα που θα μείνουμε. Λόγω του ερχομού των μηχανόβιων μουσικών, το κατάλυμα του χωριού είναι γεμάτο. Κάπως έτσι ο δρόμος μας βγάζει με μπόλικη βροχή στην Αρτοτίνα.

Υπό τις σταγόνες δυνατής μπόρας, καταλύουμε το δωμάτιο και ξεκουράζουμε τα κορμιά μας.

Παρασκευή ξημέρωμα

Μιας και τον ύπνο δεν τον αγαπώ, βάνω σπορτέξ, ζακέτα, αμάνικο, δεν είχα πάρει και κάτι άλλο, παίρνω και την τετράποδη ομορφιά και πάμε να γνωρίσουμε την Αρτοτίνα πριν ξυπνήσει. Ευτυχώς σήμερα, το ξημέρωμα είναι λαμπρό, τα σύννεφα τα εξαφάνισε η νυχτιά και ο τόπος ολόγυρα είναι πιάτο για τα πεινασμένα μάτια της κεφαλής και του λογισμού μου… Απέναντι τα χιονισμένα Βαρδούσια, περήφανα στέκουν καταμεσής του γάλανου ουρανού!

Τα λιγοστά σπιτικά που ζουν δω πάνω μόνιμα, κοιμούνται. Το ίδιο και οι καφενέδες στην πλατεία. Η κλησιά ανοικτή, αφήνω τη Μπρεντούλα έξω και κάμω το σταυρό μου, προσκυνώντας την χάρη του Άη Γιώργη. Μετά κινώ με την παρέα μου, για τη γύρα του χωριού. Το κρύο τσουχτερό, μα το πολεμώ περπατώντας, Φτάνω στο σχολειό και μετά παίρνω το δρόμο μέχρι την άκρη του χωριού σα φεύγει προς Λαμία. Μελαγχολικά γκρεμίσματα μαρτυρούν πως ο τόπος τούτος ήταν κάποτε μεγαλοχώρι! Ανηφορίζω ένα καλντερίμι και φτάνω μέχρι τον πάνω μαχαλά. Ο ήλιος ήδη χαϊδεύει τις κορφές των βουνών. Κάθε που ο ήλιος φεγγοβολά στα Βαρδούσια, οι κήποι λαμπυρίζουν από χαρά … Τουλίπες και άνθια ανοίγουν στο ζεστό κοίταγμά του!

Φτάνω τώρα μέχρι το μέρος όπου γεννήθηκε ο Αθανάσιος Διάκος. Τα Βαρδούσια είναι ο τόπος του. Από τη Μουσουνίτσα όπως λέγαν το σημερινό χωριό με το όνομα Αθανάσιος Διάκος, ήταν ο πατέρας του ο Γιώργης Πανουργιάς.  Εδώ σαν ήρθε, υιοθετήθηκε και του δοκαν το όνομα Ψυχογιός. Αργότερα τον σκότωσαν οι Τούρκοι και η μάνα του τον άφηκε στο μοναστήρι του χωριού, όπου έγινε διάκος. Τα υπόλοιπα, λίγο πολύ τα μάθαμε για τον ηρωισμό, τους αγώνες και την φιλοπατρία του ανδρός, από την ιστορία.

Έχοντας περιτριγυρίσει το χωριό πάνω από μια ώρα, φτάνω πάλι στην πλατεία. Η κυρά Αρετή έχει ανοίξει τον καφενέ της και με κερνά καφεδάκι ελληνικό. Ξύπνησε και ο Γιώργης μου, ξύπνησε και ο γιος της κυρά Αρετής και πιάνουμε κουβέντα για τα πού μπορούμε να πάμε. Μαθαίνω πως από το χωριό περνά το Ε4 και μόλις ξυπνούν και οι γυναίκες, κατά κει το βάνουμε, μέχρι το ποτάμι.

Λίγη ώρα μετά, έξω από το χωριό, τα σημάδια μας χαιρετούν και το ίδιο και οι γυναίκες μας… Με την συντροφιά της Μπρεντούλας και του μικρού Γιώργη που δεν σκιάζονται από την μη σήμανση, πάμε από δω, πάμε από κει, κάπου το χάνουμε κάπως το βρήκαμε, τελικά καταλήγουμε σε 3 περίπου τέταρτα μέχρι το ποτάμι. Πρέπει όμως Αρτοτινοί φίλοι μας, κάτι να κάνετε, ώστε τα σημάδια να είναι πάντα στη θέση τους!

Πάντως το ποτάμι αποζημιώνει τον κόπο μας. Ο Εύηνος πηγάζει από τα βάθη των βουνών και κυλάει ορμητικά στο διάβα του, πριν καταλήξει στη λίμνη που του φτιάσανε. Ένα ξύλινο γιοφύρι, κρέμεται από πάνω του και δεν χάνω την ευκαιρία να το διαβώ. Πιο πέρα και άλλο γιοφύρι από μικρότερο παραπόταμο, μα δεν προχωρώ καθώς έχω αφήσει πίσω την μικροπαρέα μου…

Ανηφορίζουμε και σμίγοντας με τις γυναίκες, κινούμε τώρα προς το μοναστήρι του Άη Γιάννη. Στη μέση του, στέκει αγέρωχο το κελί όπου ο Αθανάσιος Διάκος έμεινε εδώ. Πιο κάτω ανοιχτό αμφιθέατρο και η κλησιά του Αγίου. Ανάβουμε κεράκια και προσκυνούμε. Κάθε Αύγουστο στις 29 γίνεται εδώ γιορτή μεγάλη, στη μνήμη του Άη Γιαννιού. Μαζί με τον Άγιο κάμουνε και γιορτή μελιού, όπου έρχονται από όλη την Ακαρνανία και την Αιτωλία και ακόμη πιο πέρα...

Αφήνουμε πίσω μας το μοναστήρι και κινούμε προς το ποτάμι. Περνάμε απέναντι προς το όμορφο χωριό της Γραμμένης Οξυάς. Μετά το ποτάμι πιάσαμε ορεινή Ναυπακτίας.

Μπαίνοντας στο γραφικό χωριό, με χαρά αντικρίζουμε νέους ανθρώπους με ταβερνάκια και καφέ στην πλατεία να κάνουν πρωινές δουλειές. Καθόμαστε για δυο τσιπουρομεζέδες στην άκρη, κάτω από τον ήλιο, που γλυκά μας ζεσταίνει. Εντυπωσιαζόμαστε από την ομορφιά του τόπου και από το μεράκι των εστιατόρων δω πάνω. Ξαφνιαζόμαστε μάλιστα από τους χώρους υγιεινής στην άκρη της πλατείας, που με πολύ γούστο και πολυτέλεια, τους έχουν επιμεληθεί !

Μετά το χωριό κινούμε για τα ορεινά, όπου μέσα από χωματόδρομο φτάνουμε στα χιόνια και στο Διάσελο. Εδώ μνημείο μαρτυρά, την μάχη των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους, που θέλησαν το 1826 να στρατοπεδεύσουν εκ του πονηρού, στα όρια του νεοσύστατου τότε Ελληνικού κράτους. Με τη μάχη αυτή θεμελιώθηκαν τα πρώτα σύνορα που κατόπιν υπογράφησαν το 1830, με σχετική συνθήκη.

Πέραν από την ιστορικότητα του τόπου, δω πάνω βρίσκεται και το νοτιότερο δάσος στην Ευρώπη με οξιές. Και είναι αλήθεια πως αξίζει τον κόπο να το περιηγηθείς αντλώντας από τη δροσάδα και το οξυγόνο του.

Έχοντας απολαύσει τον τόπο κατηφορίζουμε προς τον Εύηνο και ανηφορίζουμε πάλι, προς την Φωκίδα. Για μεσημεριανό, μας έχουν μιλήσει για δυο χωριά που σμίγοντας έγιναν ένα, κάτω από τις Βαρδούσιες κορφές. Στο Διχώρι θα φάτε καλά μας είπαν και φυσικά μεις δεν χάνουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε!

Αφήνουμε το αυτοκίνητο και πιάνουμε την πλατεία που μες το πράσινο, αγναντεύει το κάτω χωριό. Πλάι στέκει επιβλητική η πετρόκτιστη κλησιά, όπου κάνουμε το σταυρό μας. Πιο δίπλα, μοσχοβολιστά καμώματα προκαλούν τις διαθέσεις μας και δίχως δισταγμό καθόμαστε για να γευτούμε παραγγέλνοντας.

Με την απόλαυση στα χείλη, κινούμε για ένα μικρό καταρράκτη λίγο έξω από το χωριό. Σε 10 λεπτά με το αμάξι, φτάνουμε το ποταμάκι και μετά με πέντε λεπτά περιπάτου απολαμβάνουμε την ομορφάδα των ορμητικών νερών.

Η μικροπαρέα έχει όρεξη για παιγνίδι και μεις αφήνουμε το Διχώρι κινώντας για Πενταγιούς.

Στο δρόμο κάμω, σύντομη στάση στο αντάμωμα! Τί είναι αυτό; Είναι ό,τι λέει η λέξη. Μα για τα τώρα και μέχρι που κάθε καλοκαίρι γίνεται το αντάμωμα των χωριανών από τα γύρω χωριά Φωκίδας και Ναυπάκτου, είναι τόπος που έχει πάρει το όνομα. Μέσα στα ελάτια και μες το πράσινο, ξύλινα στασίδια έχουν γίνει ένα με τη φύση. Αφήνουμε το μυαλό να ακούσει και να χορέψει νοερά στα γλέντια του καλοκαιρινού ανταμώματος…

Στους Πενταγιούς, φτάνουμε νωρίς το απόγευμα, όπου οι πρώτοι από μηχανής στρατοπεδεύουν τις σκηνές τους, σε κάθε απλωσιά που βρίσκουν…

Στέκουμε για καφεδάκι, αλλά πριν και καθώς τα παιδιά αρχίζουν το παιγνίδι, κάνω μια βόλτα στο χωριό. Και δω παλιά σπιτικά, τα χει ρημάξει ο χρόνος, μα η ομορφάδα του τόπου υπερκερνά την θλίψη του αντικρίσματος. Πιο πέρα από την πλατεία φτάνω σε βρύσες κάτω από πλατάνια και νερά που τρέχουν από παντού. Και τριγυρνώντας απαντώ καστανή τετράποδη φοραδίτσα, που με περιέργεια με θωρεί, καθώς χαϊδεύω τη χαίτη της…

Μετά είναι ώρα για την απόλαυση του καφέ και καθώς κυλά ο χρόνος κι ένα μεζεδικό με τσιπουράκι ντόπιο... Οι μουσικοί φίλοι εντωμεταξύ, σιγά σιγά συγκεντρώνονται στο χωριό.

Βραδάκι, γυρνάμε στο δρόμο προς Αρτοτίνα, ανάμεσα στα σκιερά ελατίσια περάσματα. Προς ευχαρίστησή μας, δώθε και κείθε λαγούδια πετάγονται τρέχοντας. Ένα ζευγάρι αγριογούρουνα σαστισμένα θαρρούν τα φώτα μας. Πιο πέρα,τρεχάμενος σκίουρος διασχίζει το δρόμο. Σωστό ζωικό πέρασμα τα βράδια ο τόπος τούτος, σφύζει από ζωή!

Σάββατο πρωί

Σήμερα έχει καφέ στον άλλο καφενέ του χωριού. Μετά αφήνουμε την Αρτοτίνα και πάμε για να γνωρίσουμε την άλλη ορεινή Ναυπακτίας. Χθες βρεθήκαν στην Γραμμένη Οξυά, σήμερα θα πάμε προς Άνω και Κάτω Χώρα και προς Αμπελακιώτισσα. 

Πρώτα όμως οδηγούμε για Κριάτσι, όπου για τούτη την εποχή δεν απαντήσαμε κατοίκους. Φτάνουμε στο αντάμωμα και χωνόμαστε τώρα σε κυνηγετικά περάσματα μέσα σε παρθένο δάσος. Πότε πότε, πεσμένοι κορμοί δυσκολεύουν το πέρασμα, μα με προσοχή διαβαίνουμε.

Μισή ώρα χωματόδρομου από το ανατάμωμα, βγαίνουμε σε άσφαλτο και ακολουθώντας τις πινακίδες πορευόμαστε για τα χωριά.

Κάμουμε στάση στην Κάτω Χώρα. Απαντάμε την κλησιά, το παλιό σχολειό, σπιτικά, άλλα έρμα και άλλα στεκούμενα και έναν όμορφο ξενώνα στην πάνω πλευρά του χωριού. Αντικριστά μας η Άνω Χώρα πάνω από το ελατόδασος τραβά το βλέμμα. Μονοπάτια με καλή σήμανση σε πάνε σα θες, από τα κάτω στα πάνω και το ανάπαλι. Ανάμεσα στη διαδρομή περνάμε ποτάμι, ενώ λίγο πιο πέρα χωματόδρομος σε οδηγεί στο φαράγγι του Κάκαβου.

Χωνόμαστε στον κακοτράχαλο δρομίσκο και φτάνουμε σε μια γέφυρα όπου με τα πόδια μονοπάτι σε οδηγεί στην Αμπελακιώτισσα. Για διάρκεια περιπάτου… ούτε κουβέντα, μα σαν το διαβαίνω για 15 λεπτά προς τα πάνω, αντιλαμβάνομαι γρήγορα πως θέλει κάμποσες ώρες. Η φύση βέβαια μαγευτικά σου γνέφει στην περπατησιά σου.

Αφήνουμε τον Κάκαβο και πάμε τώρα για Άνω Χώρα, όπου πέτρινα σοκάκια μας καλωσορίζουνε. Παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία από άκρη σε άκρη σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις, ενώ και από ξενώνες, δω θα βρεις για όλα τα γούστα. Η μπόρα εμποδίζει να απολαύσουμε έναν περίπατο, όπως θα θέλαμε. Μετά από σύντομη στάση, γυρνάμε πορεία προς Αμπελακιώτισσα.

Ο δρόμος κυλά φιδίσια μέσα σε καταπράσινη φύση. Κάτω το φαράγγι του Κάκαβου και το ποτάμι να κυλά ανάμεσα. Στη γέφυρα κάμουμε στάση και βγάνουμε δυο φωτογραφίες τα νερά. Κι ανηφορίζοντας περνάμε το χωριό κι οδεύουμε για το μοναστήρι…

Η Μονή Αμπελακιώτισσας, είναι αφιερωμένη στην Παναγιά και η ιστορία της ξεκινά από το 1456 μΧ. Μπαίνοντας στο ναό η ψυχή σου γαληνεύει. Προσκυνάς την κυρά και προσεύχεσαι στη χάρη της. Έξω από το ναό, ο ηγούμενος Σαμουήλ, μας μιλά για τις εποχές που ζούμε και ορμηνεύει μικρούς και μεγάλους να πιστεύουμε στη χάρη του Κυρίου, να κάμουμε το σταυρό μας με πίστη και όλα θα γίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού! Η στάση μας εδώ είχε κατάνυξη, ενώ κάθε πιστός, έχει να αντλήσει ψυχική δύναμη από την επίσκεψή του σε τούτο τον τόπο!

Κινούμε πάλι προς Άνω Χώρα και διασχίζοντας την ομορφάδα της, πάμε προς το αντάμωμα. Από κει οδηγούμε προς Ψηλό Χωριό, όπου βρίσκουμε την καταπράσινη πλατεία του με την ταβέρνα της, που για τα τώρα είναι κλειστή. Όμως τα καλοκαίρια εδώ πάνω, κάνει δροσάδα και έχουμε μάθει πως έχει καλό φαγητό στην καθισιά σου…

Πάμε προς Πενταγιούς, όπου οι μουσικοί φαίνεται να έχουν γεμίσει την πλατεία. Πριν σταθούμε εδώ, πάμε να γνωρίζουμε το Κουπάκι κατευθυνόμενοι προς το Κροκύλειο. Κει στο Κουπάκι περπατάμε στα πέτρινα σοκάκια μέχρι τον ξενώνα, όπου έχει να το λέει και για την καλή ταβέρνα, με τα νόστιμα ψητά και τα χορταστικά του πιάτα.

Έχοντας χορτάσει για τα καλά την πείνα, κινούμε στην μουσική πλατεία των Πενταγιών όπου τα τραγούδια καλά κρατούν.

Μια μπόρα, μαζεύει τους μουσικούς και τον κόσμο στο ταβερνείο και στον καφενέ και από κει το τραγούδι συνεχίζεται μέχρι το βράδυ. Η γιαγιά του Αποστόλη, με ιδιαίτερη χρειά, τραγουδά για τον τόπο της, αφήνοντάς μας άφωνους, με την ζεστάδα της φωνής της. Και η μέρα κυλά και η νύχτα έρχεται και τα παιδιά αρνούνται να μαζευτούν από τα παιγνίδια.

Και σαν βραδιάζει καλά, κινούμε στο δρόμο με τους φίλους μας τα ζώα, όπου και σήμερα λαγούδια χαιρετούν το διάβα μας…

Κυριακή πρωί

Αποχαιρετάμε την Αρτοτίνα με ένα καφέ στης κυρά Αρετής, που με παράπονο μιλά για το χωριό, που δεν κρατά τον κόσμο όπως θα μπορούσε.

Η αλήθεια είναι πως ένα δίκιο το χεις κυρά Αρετή, καθώς πέραν από τον καφέ που με την καρδιά σου προσφέρεις, η φιλοξενία του επισκέπτη χρειάζεται και άλλες καρδιές στον τόπο, να σε κοιτούν στα μάτια, όπως η δικιά σου…

Κατηφορίζουμε για Πενταγιούς, προσκυνάμε στην εκκλησιά, πίνουμε καφέ στον καφενέ του Αποστόλη, που έχοντας ξενυχτήσει δυο βράδια με τους από μηχανής ... τώρα κοιμάται και κατηφορίζουμε για το Λιδωρίκι, τούτη τη φορά από τον άλλο δρόμο. Περνάμε μαγευτικά τοπία, ποταμούς, το Κάλιο, περνάμε το Λιδωρίκι και με γεμάτες τις μπαταρίες μας κινούμε προς Άμφισσα όπου ένα ζεστό φαγητό από τα χέρια της χρυσοχέρας πεθεράς, μας περιμένει…

Αποστόλη, ο τόπος στα Βαρδούσια είναι όντως αξιόλογος, καταπράσινος και παρθένος. Στα χέρια σας είναι να τον αναδείξετε, με σεβασμό και κυρίως αγάπη, ώστε να ακουμπάει μαζί με την ματιά και την καρδιά του κάθε επισκέπτη.

Για όλους εσάς φίλοι μας που λατρεύετε τη φύση, αν δεν έχετε βρεθεί στα Βαρδούσια να θυμάστε σαν τα επισκεφθείτε, δυο λέξεις μόνο: «Θα ενθουσιαστείτε!»

Αφήγηση

Ν.Κ.

Οι Διήμερες Αποδράσεις προτείνουν

Για καφέ και νόστιμους μεζέδες

Καφενείον "Η συνάντησις", Πενταγιοί

Περιηγηθείτε στις προτάσεις, ταξιδέψτε νοερά μέσα από αυτές, με την πρώτη ευκαιρία ζήστε τις με τον δικό σας τρόπο και μοιραστείτε όποια στιγμή σας, κάθε σκέψη ή φωτογραφία σας

Γράψτε μας τις σκέψεις σας

1 Σκέψη

15/06/2019 15:34:57
Βούλα Τ

Ευχαριστούμε για την απόδραση σας στα Βαρδούσια .Με την περιγραφή σας κανατε τον τόπο μας να φαντάζει ακόμη πιο όμορφος .Σας περιμένουμε το Καλοκαιράκι

  #βουνό    #οικογένεια    #λίμνη    #ποτάμι    #χειμώνας    #καλοκαίρι    #περίπατος    #πεζοπορία    #οδικές εφορμήσεις    #θρησκευτική αναζήτηση    #διαδρομές    #εκδρομή    #περιπέτεια    #απόδραση    #μοναστήρι    #τρέξιμο    #ποδηλασία    #εξερεύνηση    #Ναυπακτία    #αντάμωμα    #Γραμμένη Οξυά    #γιορτή μελιού    #Αρτοτίνα    #Μαρία Πενταγιώτισσα    #Άνω Χώρα    #Αμπελακιώτισσα    #φαράγγι    #Κάκαβος    #κυνήγι    #αναρρίχηση    #Φωκίδα    #ραφτιν    #καγιάκ    #Στερεά Ελλάδα    #Μοναστήρι    #Πίνδος